Verbroken afspraken. In het Verdrag van Maastricht uit 1993 is keihard afgesproken dat de eurolanden geen begrotingstekort mogen hebben van meer dan 3% van het bruto binnenlands product (BBP), geen staatsschuld mogen hebben die hoger is dan 60% van dat BBP en dat de inflatie niet meer dan 1% mag afwijken van het Europese gemiddelde. Nederland, maar ook Duitsland en Groot-Brittannië voldoen daaraan.
Maar nu Italië: lage inflatie, hoge werkloosheid, grote vergrijzing en economische stagnatie, maar het begrotingstekort schiet weer naar de 3% van het BBP en de staatsschuld passeert de 133% van het BBP en is onderweg naar 137% daarvan in 2022. Italië negeert alle afspraken.
Toen Italië in 1999 tot de euro toetrad was het financiële tekort 109,7% van het BBP en de belofte was dat dit tekort teruggebracht zou worden naar 60%. Nu zit Frankrijk ook nog wel op 97%, maar de Fransen koersen omlaag. De 60% norm vind ik niet absoluut belangrijk, maar dat de EU-landen synchroon lopen wel en dat doet Italië niet. Italië maakt zich daardoor feitelijk los van de euro.
De Italiaanse schuld stijgt alleen maar wat leidt tot hogere rente en verlies van kredietwaardigheid. Het issue is niet of Italië de rente niet kan betalen. Dat kan makkelijk, die lasten zijn maar 3,6% van het BBP of 14% van de belastinginkomsten. De issue is dat Italië met vlaktax, betere pensioenen, cash voor bijstandstrekkers en andere douceurtjes de oorlog om innovatie en economische groei niet wint bij de huidige vergrijzing en hoge immigratielasten. Dat de stagnatie doorzet. Het land zingt zich los.
De nieuwe premier Giuseppe Conte is een volkomen nieuweling in de Italiaanse politiek en is op internationaal-politiek vlak onbekend.Voor het eerst zijn de populisten en aartsconservatieven van de Vijfsterrenbeweging en de Lega aan de macht in de derde economie van de eurozone en stichtend lid van de Europese Unie. Terwijl de economie van het land sinds 1999 met niet meer dan 0,5% per jaar groeide en een kwart ervan informeel en corrupt is geven deze populisten Europa de schuld en paaien zij het gewone volk. Terwijl de Brexit de EU uit het westen bedreigt, zaagt Italië en in het zuiden aan.
Oud politicus Jeroen
Dijsselbloem van de PvdA beweert tegen de Amerikaanse zakenzender CNBC dat de huidige Italiaanse crisis niet overslaat naar de rest van Europa omdat de Italiaanse economie zichzelf grotendeels financiert, ook inzake de staatschuld. De eurozone zal Italië niet te hulp schieten beweert Dijsselbloem. Dat klopt financieel wel maar daar gaat het niet om. Er zijn veel meer economen die zich geen zorgen maken over een crisis zoals Henriette Prast, Esther-Mirjam Sent of Coen Teulings. Zij zitten in statistieken en te ver van de werkvloeren. Italiaanse ontvlechting uit de EU leidt wel degelijk tot economische en sociale crises. Net zoals de Brexit.
AME Research BV
Adriaan Meij
www.ame.nl
De partijloze Italiaanse advocaat en hoogleraar in Florence Giuseppe Conte (8-8-1964) werd 1 juni 2018 premier van Italië. Hij is geboren in het gehucht Volturara Appula (467) in de streek Apulië.
Groei van het BBP in Constante Prijzen
Economische groei van Italie, Fankrijk en Duitsland 2000-2018 in constante prijzen. Italie blijft sterk achter.